Trots op je vak

Lees hieronder drie artikelen van wethouders die trots op hun vak zijn. Alle drie de wethouders vertellen waarom zij trots zijn op het wethoudersvak. Ook interesse om uw mening te delen met de Wethoudersvereniging? Aarzal dan niet en neem contact op met de Wethoudersvereniging.

Sandra van Rijkom - Wethouder Wijdemeren
Sinds april van dit jaar mag ik wethouder zijn van het prachtige Wijdemeren. Ik zeg dit bewust op deze manier omdat het voor mij voelt als een eer om dit ambt te mogen uitoefenen. Spannend is het ook. Je werkt immers in een politieke omgeving. Vandaag kan de zon schijnen maar morgen kan het regenen. Voor het wethouderschap was ik werkzaam bij een belangenbehartigersorganisatie voor ouderen. Ik was daar regio consulent, reisde het hele land door om samen met vrijwilligers WMO netwerken te starten. Het doel van de netwerken was en is het geven van voorlichting en het ondersteunen van leden bij de zogenaamde keukentafel gesprekken. Kortom, ik had het prima naar mijn zin, waarom dan toch gekozen voor het wethouderschap?

Voorafgaand aan de verkiezingen ben ik drie jaar actief geweest als fractie assistent.  Ik was woordvoerder  commissie maatschappelijke zaken voor de PvdA. Na de verkiezingen van 14 maart kwam de vraag van het CDA, inmiddels de grootste partij in Wijdemeren, of wij, PvdA/Groen Links (inmiddels een samenwerkende partij in Wijdemeren) wilde meedoen in de coalitie. Best bijzonder als je als de kleinste partij uit de verkiezingen komt. De vraag die volgde, Sandra zou jij wethouder willen worden? Natuurlijk hadden wij de vraag binnen de fractie besproken (je moet blijven dromen), maar toch kwam de vraag onverwachts. Ook waren er de twijfels, moest ik de zekerheid van mijn vaste baan opzeggen?
Na overleg met familie, vrienden en oud wethouders heb ik volmondig ja gezegd.
Daarna aan de slag. Aan de slag in een tijd waarin de gemeenten voor grote uitdagingen staan. De drie decentralisaties zijn een enorme verantwoordelijkheid. Allereerst de zorg voor mensen, deze moet gegarandeerd blijven. Dan financieel, komen wij uit met de middelen? Politieke en menselijke uitdagingen. Met de portefeuille werk en inkomen ( participatiewet), onderwijs, kinderopvang, kunst en cultuur, de bibliotheek en sport en beweging ben ik stap voor stap aan de slag gegaan. Invulling geven aan het vak van wethouder kan en mag je zelf geven. Ik heb gekozen voor de insteek van het veld verkennen, (daar zit immers de kennis en de kunde), netwerken, ( je hebt elkaar nodig om zaken voor elkaar te krijgen) en verbindingen leggen, ( werk en inkomen verbinden aan economische zaken, zonder werkgever immers geen baan!). Maar ook tussen kunst cultuur recreatie en toerisme wil ik een brug slaan in de nog te updaten cultuurnota.

Ik ben nu een half jaar aan de slag. Heb ik er spijt van? Neen, ook geen dag gehad.  Het is een prachtige baan. Van fractie assistent naar wethouder is een grote stap.  Je zit nu ‘aan de andere kant van de tafel’, maar een politiek debat blijft een debat. De uitdaging is wel groter, want moest ik eerst alleen een wethouder overtuigen van mijn ideeën mag ik nu de hele raad proberen mee te nemen. Je moet het alleen doen, ook al heb je als college een collegiaal bestuur. Je bent als wethouder verantwoordelijk voor de beslissingen die je neemt. Die te nemen beslissingen zijn daarbij zeker niet altijd makkelijk.
Ik ben benoemd voor een periode van 4 jaar. Ik ben nog lang niet klaar met alle uitdagingen die op mijn pad liggen. Dus de aankomende 3 ½ jaar is er nog genoeg te doen! Ga ik deze jaren vol maken? Dat is zeker mijn intentie, sterker nog, ik ga alle uitdagingen graag aan!

Jan ten Kate -  Wethouder De Wolden
Van mijn hobby heb ik mijn beroep mogen maken. Dat voelt als een voorrecht. Na acht jaar raadslid in De Wolden, waarvan vier jaar als fractievoorzitter van Gemeentebelangen, ben ik nu bezig aan mijn tweede termijn als wethouder in De Wolden.

Mijn rol als bestuurder verandert. Nog iedere dag krijg ik energie van het samenwerken met inwoners en ondernemers. Vooral nu het belang van samenwerken in een veranderende samenleving steeds groter wordt. Als gemeente komen we steeds meer in een faciliterende rol. Dat vraagt van mij als bestuurder het lef om verantwoordelijkheden, en dus het vertrouwen bij inwoners neer te durven leggen. Zo hebben wij De Wolden bijvoorbeeld voor 95% welstandsvrij gemaakt en kunnen de meeste bouwaanvragen in een half uur verstrekt worden. Hiermee sluiten we aan op de behoefte van de inwoners. Zij zijn prima in staat om er zelf wat van te vinden en na te denken over hun omgeving. En als het gaat om veiligheid: architecten geven aan dat een plan volgens het bouwbesluit is getekend. Daarmee wordt de aanvrager meer verantwoordelijk. Wel voert de gemeente nu wat vaker controles uit tijdens de bouw.

Dat inwoners zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun omgeving blijkt ook uit het beeldkwaliteitsplan dat inwoners in Ruinerwold met elkaar maken. Dit doen ze nadat het initiatief van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed om een lint van bijna 8km aan te wijzen als beschermt dorpsgezicht het niet heeft gehaald.  Men weigerde deze status van bovenaf opgelegd te krijgen, er was veel verzet maar nu denken ze zelf na over verbouw en beplanting.

Naast lef ervaar ik dat de veranderende samenleving ook veel vraagt van je sociale vaardigheden. Het opleggen van een besluit vanuit een ivoren toren is gelukkig voorbij. Zo is bijvoorbeeld een dorp gebaat bij woningbouw, maar een inwoner die hierdoor zijn vrije uitzicht dreigt kwijt te raken niet. Het samen met inwoners tot een oplossing komen geeft een fantastisch gevoel. Mijn ervaring is dat het loont wanneer je open en eerlijk het gesprek aangaat en samen met de mensen de afwegingen maakt. Dit lukt natuurlijk niet altijd.

Ik ben wel iemand die er graag de vaart in houdt. Het motto 'Doen is het nieuwe denken' spreekt mij aan. De maatschappelijke veranderingen inspireren me. Ik kan veel leren van de veranderende rollen.
De Woldense raad stimuleert deze verandering. De raad heeft, voor de huidige raadsperiode, 1 miljoen euro beschikbaar gesteld voor initiatieven van inwoners. Samen kleuren wij De Wolden!

Gido Oude Kotte - Wethouder Heerhugowaard
Bent u het ook zo zat dat er continue gewezen wordt op 'de vallende wethouder'. Het gedram over dat 'de bestuurder een moderne heilige moet zijn' komt mij namelijk de keel uit. Om maar niet te spreken over het vergrootglas dat wordt gelegd op iedere persoonlijke scheet die een bestuurder zich laat ontvallen. Ik zal je zeggen: het afgelopen jaar heb ik veel bijeenkomsten bezocht en bijdragen geleverd aan o.a. het programma 'Wie volgt' en 'Integriteit, valfactor nr 1'. Ook heb ik tig wethouders gezien, gesproken en besproken en weet je, ik ben enorm geïnspireerd geraakt door hun enthousiasme, doortastendheid en frisse inzichten. Wethouders die zich kwetsbaar durven op te stellen, wethouders die altijd bereikbaar zijn voor onze inwoners en wat ik echt geweldig vind: wethouders die zich in het debat durven te laten overtuigen van hun ongelijk. Echt wauw, wat een lef! Dit zijn 'OPvallende' wethouders. Mijn boegbeelden. Hier ben ik trots op!

Ik ben super trots op mijn vak en ik doe mijn stinkende best om er iets van te maken. Je dienstbaar inzetten krijgt een nieuwe dimensie. Want als wethouder kun je echt het verschil maken. Anders gezegd, als wethouder ga ik het verschil maken. Jij toch ook? De vraagstukken die we als wethouders voor onze kiezen krijgen zijn pittig en vragen om doortastende wethouders die niet bang zijn om een stip op de verre horizon te zetten. Juist NU zijn er wethouders nodig die over hun schaduw heen durven te springen en die niet kijken naar de verkiezingsperiode maar die bijvoorbeeld gaan voor een omgevingsvisie 2050. Ik vind dat een goede wethouder stoer is en lef heeft. Lef om jezelf te zijn en stoer om voor je ideeën uit te komen. Sta voor je principes, want ze mogen gehoord worden. Bied weerstand waar nodig en zorg voor weerstand om je heen. Want zonder wrijving geen glans!